Dorota Ludwika Wiłkomirska z d. Temkin (Temkina) - druga żona Alfreda Wiłkomirskiego.
Urodziła się w Kaliszu 11 marca 1901 r. w kupieckiej rodzinie żydowskiej jako najstarsza z pięciu córek Marka (Majera) i Rozalii (Rozy) z d. Hejman małż. Temkin. Jej siostry to: Madzi (1903), Lola (1905), Fela (1906), Michla (1911). Miała też o rok starszego od siebie brata Motela, który zmarł w 1903 r.
Była uczennicą Szkoły Muzycznej w Kaliszu, tam poznała przyszłego męża Alfreda Wiłkomirskiego. Dalszą naukę kontynuowała w Konserwatorium Łódzkim. 30 września 1925 r. w Urzędzie Stanu Cywilnego w Ostrowie Wielkopolskim jako studentka zawarła ślub cywilny z Alfredem Wiłkomirskim (nr aktu małżeństwa 130/1925), a 5 stycznia 1928 r. w Rzymskokatolickiej Parafii Św. Jakuba w Warszawie ślub kościelny (nr aktu małżeństwa IV-121/4/1928). W tym samym dniu w tej Parafii przyjęła chrzest św. (nr aktu IV-121/9/1928). Po ślubie z Alfredem Wiłkomirskim została wyklęta i wydziedziczona przez swoją rodzinę. Urodziła dwójkę dzieci Józefa i Wandę.
Przed 1939 r. pracowała jako nauczycielka gry na fortepianie oraz założyła Spółdzielnię Pedagogów i Stowarzyszeń Społecznych Ognisk Muzycznych w Łodzi. Od 1958 r. była inspektorem ognisk muzycznych w Warszawskim Towarzystwie Muzycznym. Zmarła 27 stycznia 1986 r. w Warszawie (nr aktu zgonu IV/279/1986).